"Netwerken zit in mijn natuur"

Eugénie Geers-Klein Breteler is regiodirecteur bij Public Support. Netwerken zit haar in het bloed; dat begint al als ze de voordeur uitloopt. Eugénie vertelt in deze blog dat netwerken voor haar als vanzelf gaat omdat ze zo trots is op Public Support en haar medewerkers.

Verbinding maken

Netwerken zit in mijn natuur. Ik vind het niet alleen heel belangrijk verbinding te maken met mensen, maar ik ben ook ontzettend trots op ons bedrijf en supertrots op onze secretaresses. Ik vind het zo ongelooflijk knap wat zij kunnen en doen, hoe ze laveren tussen directies en hoe ze omgaan met ingewikkelde problematiek. Door dat gevoel gaat het netwerken automatisch.

Zo werd ik vanmorgen gebeld door een overbuurman met een hulpvraag. Dat maakt me heel blij, maar het legt de lat ook gelijk wel heel hoog. Inmiddels heb ik meerdere buren die klant bij ons zijn en die zijn hartstikke blij met de ondersteuning. Zo zie je maar weer: netwerken begint soms letterlijk al op het moment dat je de voordeur uit loopt.

Netwerken gaat verder dan de geplande bijeenkomsten

Natuurlijk ga ik regelmatig naar geplande netwerkevenementen, zoals bijvoorbeeld die van ondernemingsorganisatie VNO-NCW, maar netwerken gaat verder dan dat; je doet het eigenlijk altijd. In feite doe ik het ook als ik op een verjaardag ben of als ik bij de hockeyclub langs het veld sta. Het gaat er niet om dat ik direct met een opdracht onder de arm de deur uitloop. Het gaat erom verbinding te maken met mensen, te luisteren naar wat een ander doet vanuit oprechte interesse, waar hij of zij tegenaan loopt en te kijken of, en zo ja wat ik daarin kan betekenen. Soms zoekt iemand een HR-directeur of hoor ik dat iemand een rol als financieel directeur ambieert. Dat heeft niets met Public Support te maken, maar toch vind ik het leuk om mee te denken over hoe ik iemand kan helpen. Als dat dan lukt, geeft me dat een blij en voldaan gevoel. Ik roep weleens voor de grap: voor een zelfgebakken appeltaart doe ik alles!

“Mam, jij durft alles”, zeggen mijn kinderen.

Soms is het best wel spannend hoor. Dan ben ik op weg naar het ABN AMRO-tennistoernooi en denk ik: Eugénie, waarom wil je dit eigenlijk? Je kent vast niemand. En dan heb ik zo’n kriebeltje. Maar dat verdwijnt zodra ik binnen ben, het is altijd weer leuk; ik ontmoet weer nieuwe mensen met mooie verhalen. Mijn kinderen zeggen weleens: “Mam, jij durft alles!”. Dat is dus echt niet zo hoor, maar je moet gewoon gaan, je moet het gewoon doen; binnen vijf minuten gaat het als vanzelf.

Een goed verhaal blijft hangen

Het is belangrijk dat je een verhaal vertelt dat blijft hangen. Als ik alleen maar vertel hoe goed wij zijn, zal niemand daardoor geraakt worden. Maar door te vertellen hoe we zijn ontstaan, hoe we ons hebben ontwikkeld en hoe we werken, ontstaat er vertrouwen. Iemand kan dan zelf wel conclusies trekken. Wat wij doen, doet niemand en dat maakt het heel bijzonder. Ik hoor ook vaak dat ik dat uitstraal; men ziet hoe enthousiast ik ben over ons bedrijf en onze mensen. “Zo’n mooi verhaal wat jij vertelt!”, hoor ik dan.

Tijdens de afgelopen drie jaar dat ik hier nu werk, heb ik zo veel verhalen gehoord en gekke dingen meegemaakt, dat ik mijn verhaal gemakkelijk kan illustreren met praktijkvoorbeelden. Op die manier gaat ons verhaal nog meer leven.

Meer weten?

Ben je nieuwsgierig naar mijn verhaal over ons mooie bedrijf? Of ben je op zoek naar secretariële ondersteuning? Neem gerust contact met mij op.