''Ik heb het PS-stokje nu overgedragen aan Mara en dat maakt de cirkel rond.''

Onze eigen directieassistente Monica Kuppens vraagt in de rubriek Berichten van de Werkmetjehart-vloer andere Topondersteuners het hemd van het lijf. Hoe ben je in het vak terechtgekomen, wat kunnen generaties van elkaar leren en hoe ziet de toekomst van het secretaressevak eruit?

Dit keer een bijzonder interview met Marjolein en Mara. Moeder en dochter. Mara is in coronatijd begonnen als supporter bij Public Support en Marjolein heeft zo’n 5 jaar voor Public Support gewerkt. Beiden zijn ze dus actief (geweest) voor onze organisatie. Reden genoeg voor een interessant dubbelinterview. Zowel Marjolein, als Mara, introduceren zichzelf:

Marjolein: Ik woon samen met mijn man Tom en mijn oudste dochter, Mara, in Tilburg. Ik ben 56 jaar en ben sinds 1,5 jaar in dienst als secretaresse van de commissaris van de Koning in de provincie Noord-Brabant. Hiervoor was ik in dienst bij Public Support. In mijn vrije tijd kom ik graag buiten en ben ik een hartstochtelijk golfer.

Mara: Ik ben 23 jaar, ook woonachtig in Tilburg en ik ben afgestudeerd als conceptontwikkelaar en trendonderzoeker aan de Fontys Hogeschool in Tilburg. Toen deze studie succesvol was afgerond, zocht ik een baan. De link met Public Support was snel gelegd, aangezien mijn moeder hier met veel plezier heeft gewerkt. Na 2 weken training te hebben gehad, ben ik inmiddels een aantal maanden in dienst. Naast mijn werk kun je me vinden in de sportschool of op festivals. In deze tijd gaat dat natuurlijk niet, dus nu wandel ik vaak en ben ik graag buiten. Net als mijn moeder.

Hoe zijn jullie in het vak gerold?

Marjolein: Ik heb een secretaresseopleiding gevolgd bij Schoevers, dus van huis uit ben ik secretaresse. In de beginjaren was het echter moeilijk om een baan te vinden, aangezien ze iemand zochten die jong was én ervaring had. Ik was destijds begin 20 dus ik kon die ervaring niet bieden. Ik heb toen om een kans gevraagd, om zo ervaring op te bouwen. In die tijd heb ik verschillende functies gehad:  directiesecretaresse, office manager en ook makelaar en communicatiemedewerker. Uiteindelijk ben ik als bestuurssecretaresse voor een gemeente aan de slag gegaan. Via een PS-collega ben ik in aanraking gekomen met Public Support, omdat ik nieuwe mensen wilde leren kennen, nieuwe dingen wilde doen en op nieuwe plekken wilde komen. Inmiddels ben ik 10 jaar werkzaam voor de overheid. Tegenwoordig niet meer via Public Support, maar in vaste dienst bij mijn huidige werkgever, de provincie Noord-Brabant. Soms zie ik berichten langskomen op de LinkedIn-pagina van Public Support en dat herinnert me aan de leuke tijd.

Mara: Dankzij mijn moeder ben ik in contact gekomen met Public Support. De diversiteit en verschillende opdrachten spraken mij erg aan. De afwisseling vind ik prettig. Mijn creatieve opleiding sluit in principe aan, alleen zag ik de link in eerste instantie niet. Die heb ik door mijn moeder wel kunnen zien. Ik heb een gesprek met Bea Halewijn gehad om te kijken of het werk iets voor mij is en zij zag potentie in mijn creatieve achtergrond. Al snel bleek dat bepaalde facetten binnen mijn opleiding juíst goed aansluiten bij het huidige werk.

Wat kan de jongere generatie leren van de wat oudere en andersom?

Marjolein: Het out-of-the-box denken, wat Mara goed kan, daar kan ik nog wat van leren. Daarnaast heeft de jongere generatie de sterke eigenschap dat ze openstaan voor nieuwe dingen. Ze zijn leergierig, omdat ze veelal net van school komen. Ze hebben een open vizier. De kennis die zij kunnen meebrengen is soms recenter, nieuwer en frisser. Hier kan de oudere generatie zeker nog wat van leren.

Mara: Ik heb nog weinig ervaring en leer elke dag nieuwe dingen van mijn collega’s. Soms ben ik iets te snel, omdat ik gewend ben om te werken met strakke deadlines. Nu leer ik om wat zorgvuldiger te werken. Mijn moeder heeft ook veel ervaring en, ondanks dat ons werk verschillend is, leer ik veel van haar. Daarnaast doe ik elke dag kennis op, over hoe een gemeente werkt in de praktijk.

Wat hoop je te gaan doen binnen de publieke sector?

Mara: Ik hoop dat de publieke sector iets creatiever wordt. Zo probeer ik creatief te denken en, onder andere op het gebied van design, ‘verjonging’ aan te brengen. Ik merk dat mijn collega’s hiervoor openstaan. Ik weet niet of ik hier een rol in kan spelen, maar ik denk wel dat een creatievere kijk op dingen, iets kan bijdragen.

Hoe zie je de toekomst van ons vak?

Marjolein: Eigenlijk is er al heel veel veranderd ten opzichte van 20 à 30 jaar geleden. Toen bestond secretaressewerk nog veelal uit telefoontjes opnemen en stukken tekst uittypen. Tegenwoordig is een secretaresse een meedenkende rechterhand, een personal assistent, denk ik. Inhoudelijk wordt veel meer gevraagd op strategisch en tactisch gebied, hetgeen veel leuker is en daardoor ook diverser.

Heb je een blooper?

Mara: Ik ben midden in de coronatijd begonnen met werken bij mijn opdrachtgever. Ik kwam niet op kantoor, omdat ik uitsluitend thuiswerkte. Toen ik wél een keer naar kantoor moest, wist ik totaal niet waar ik heen moest. Ik zwierf dus een kwartier door het gebouw zonder te weten waar ik naartoe moest. Dat was wel een soort blooper. Uiteindelijk is het goed gekomen!

Marjolein: Echte bloopers heb ik eigenlijk niet. Tot nu toe kon ik uitglijders altijd net voorkomen. Ik heb wel een mooie ervaring gehad qua solliciteren. Toen ik net bij Public Support begon, stond de vacature open voor de functie die ik nu bekleed. Ik was toen echter net begonnen bij Public Support en wilde mijzelf eerst hier ontwikkelen. Na 5 jaar kwam echter dezelfde vacature vrij en dacht ik: nu ga ik het proberen. Uiteindelijk is het gelukt om deze baan te krijgen en ben ik aangenomen. Ik heb het PS-stokje nu overgedragen aan Mara en dat maakt de cirkel rond. Overigens heb ik nog steeds contact met mensen van Public Support en is het voor Mara een hele mooie, leerzame stap.